منابع دست اول شناخت زندگاني فاطمه زهرا عبارت است از قرآن، گفته‌هاي محمد و اهل بيت در قالب حديث و آن‌چه از كردار وي ثبت شده‌است. در الفهرست ابن نديم نخستين كتاب شيعه، كتاب سليم بن قيس هلالي برشمرده شده‌است، كه تاريخ آن حدود نيمهٔ دوم سدهٔ اول تا اوايل سدهٔ دوم هجري تخمين زده شده‌است.[۵][۶] علاوه بر آن، كتاب‌هاي سيره نبوي شامل زندگي‌نامه‌هاي سنتي نوشته‌شده توسط مسلمانان و گفتارهاي منسوب به پيامبر اسلام است[۷] كه در سده‌هاي دوم تا چهارم هجري نگاشته شده‌است.[۸] به‌نوشتهٔ رسول جعفريان سيرهٔ نبوي شامل دو بخش بود كه يكي به زندگي اجداد محمد و زندگي محمد در مكه مي‌پرداخت و بخش دوم به حوادث پس از هجرت محمد از مكه به مدينه يعني زندگي محمد در مدينه اختصاص داشت، كه به مغازي مشهور است.[۹] در اين ميان، قديمي‌ترين كتاب سيره در دسترس، نوشتهٔ ابن اسحاق (وفات حدود ۱۵۰ ه.ق) با عنوان «زندگي رسول خدا» (نوشته‌شده در ۱۲۰ تا ۱۳۰ سال پس از درگذشت محمد) است كه متن اصلي آن از بين رفته‌است،[۱۰] اما بخش‌هايي از آن در آثار نوشته‌شده توسط تاريخ‌نگاران بعدي، مانند ابن هشام و طبري به‌جاي مانده‌است.[۱۱][۱۲] مورخان اهل سنت سيرهٔ ابن اسحاق را به‌عنوان يك روايت مقبول از زندگي محمد پذيرفته‌اند و ديگر اخباري را كه گردآورده‌اند در حاشيهٔ آن قرار داده‌اند.[۱۳] اگرچه نه همهٔ محققين، اما بسياري از آنان درستي و صحت اين زندگي‌نامه‌هاي قديمي را پذيرفته‌اند، با اين وجود ميزان صحت آن‌ها قابل تعيين نيست.[۱۴] از ديگر سيره‌نويسان بنام، محمد بن عمر واقدي (وفات ۲۰۷ يا ۲۰۹ ه.ق) مؤلف كتاب التاريخ و المغازي و نيز منشي او، محمد بن سعد بن منيع (وفات ۲۳۰ ه.ق) مشهور به ابن سعد بغدادي، نويسندهٔ طبقات الكبري هستند.[۱۵] المغازي از مهم‌‌ترين آثار محمد بن عمر واقدي است. در مقايسه با سيرهٔ ابن اسحاق، اين كتاب از نظر وسعت و ارائهٔ جزئيات بر اثر ابن اسحاق برتري دارد. واقدي براي نوشتن مغازي پيامبر اسلام، از تمام منابع شفاهي و مكتوب، اطلاعات نسب‌شناسان و بازديد از مناطق جنگي اين نبردها استفاده كرده‌است.[۱۶] السيرة النبوية ابن هشام (وفات ۲۱۳ يا ۲۱۸ ه.ق) نيز كه به‌نام سيرهٔ ابن هشام معروف است از كتاب‌هايي است كه مورد توجه و استفاده بوده‌است
منابع دست اول شناخت زندگاني فاطمه زهرا عبارت است از قرآن، گفته‌هاي محمد و اهل بيت در قالب حديث و آن‌چه از كردار وي ثبت شده‌است. در الفهرست ابن نديم نخستين كتاب شيعه، كتاب سليم بن قيس هلالي برشمرده شده‌است، كه تاريخ آن حدود نيمهٔ دوم سدهٔ اول تا اوايل سدهٔ دوم هجري تخمين زده شده‌است.[۵][۶] علاوه بر آن، كتاب‌هاي سيره نبوي شامل زندگي‌نامه‌هاي سنتي نوشته‌شده توسط مسلمانان و گفتارهاي منسوب به پيامبر اسلام است[۷] كه در سده‌هاي دوم تا چهارم هجري نگاشته شده‌است.[۸] به‌نوشتهٔ رسول جعفريان سيرهٔ نبوي شامل دو بخش بود كه يكي به زندگي اجداد محمد و زندگي محمد در مكه مي‌پرداخت و بخش دوم به حوادث پس از هجرت محمد از مكه به مدينه يعني زندگي محمد در مدينه اختصاص داشت، كه به مغازي مشهور است.[۹] در اين ميان، قديمي‌ترين كتاب سيره در دسترس، نوشتهٔ ابن اسحاق (وفات حدود ۱۵۰ ه.ق) با عنوان «زندگي رسول خدا» (نوشته‌شده در ۱۲۰ تا ۱۳۰ سال پس از درگذشت محمد) است كه متن اصلي آن از بين رفته‌است،[۱۰] اما بخش‌هايي از آن در آثار نوشته‌شده توسط تاريخ‌نگاران بعدي، مانند ابن هشام و طبري به‌جاي مانده‌است.[۱۱][۱۲] مورخان اهل سنت سيرهٔ ابن اسحاق را به‌عنوان يك روايت مقبول از زندگي محمد پذيرفته‌اند و ديگر اخباري را كه گردآورده‌اند در حاشيهٔ آن قرار داده‌اند.[۱۳] اگرچه نه همهٔ محققين، اما بسياري از آنان درستي و صحت اين زندگي‌نامه‌هاي قديمي را پذيرفته‌اند، با اين وجود ميزان صحت آن‌ها قابل تعيين نيست.[۱۴] از ديگر سيره‌نويسان بنام، محمد بن عمر واقدي (وفات ۲۰۷ يا ۲۰۹ ه.ق) مؤلف كتاب التاريخ و المغازي و نيز منشي او، محمد بن سعد بن منيع (وفات ۲۳۰ ه.ق) مشهور به ابن سعد بغدادي، نويسندهٔ طبقات الكبري هستند.[۱۵] المغازي از مهم‌‌ترين آثار محمد بن عمر واقدي است. در مقايسه با سيرهٔ ابن اسحاق، اين كتاب از نظر وسعت و ارائهٔ جزئيات بر اثر ابن اسحاق برتري دارد. واقدي براي نوشتن مغازي پيامبر اسلام، از تمام منابع شفاهي و مكتوب، اطلاعات نسب‌شناسان و بازديد از مناطق جنگي اين نبردها استفاده كرده‌است.[۱۶] السيرة النبوية ابن هشام (وفات ۲۱۳ يا ۲۱۸ ه.ق) نيز كه به‌نام سيرهٔ ابن هشام معروف است از كتاب‌هايي است كه مورد توجه و استفاده بوده‌است
تسبيحات فاطمه